Zestawy
zadań z matematyki I Godzina
wychowawcza I Problem narkotyków w szkole
I Konkursy
Ciekawe linki I Karta osiągnięć
ucznia - ocena opisowa I Scenariusze zajęć
I Osnowa lekcji gimnastyki korekcyjnej
I Scenariusz "Dnia Matki" I
Problem edukacyjny I Program
edukacji regionalnej I Program edukacji
zdrowotnej I Scenariusze uroczystości
I Żywioły - scenariusze zajęć I
Konkurs
ortograficzny dla kl. III I Scenariusz
międzyklasowgo turnieju I Przyczyny niepowodzeń szkolnych
I Święto Niepodległości - scenariusz
Święto Niepodległości - scenariusz
Na frontowej
ścianie sali gimnastycznej mieszczono dekorację. Występujący uczniowie klas
trzecich ubrani w stroje galowe. Recytują uczniowie stoją w dwuszeregu,
pozostali w półkolu.
Przebieg uroczystości:
(w tle kolejnych wypowiedzi uczniów i w krótkich przerwach między
wypowiedziami słychać instrumentalne nagranie pieśni „Rozkwitały pąki białych
róż”.)
Uczeń I:
( „ ... „ – Maria Konopnicka) A jak ciebie kto zapyta: Kto ty taki, skąd ty rodem” Mów, żeś z tego łanu żyta, żeś z tych łąk, co pachną miodem. |
Uczeń III:
(„Ta, co nie zginęła” – Edward Słoński) Rozdzielił nas, mój bracie, zły los trzyma straż – w dwóch wrogich sobie szańcach patrzymy śmierci w twarz. |
Uczeń II:
Mów, że jesteś z takiej chaty, co Piastowską chatą była. Żeś z tej ziemi, której kwiaty gorzka rosa wykarmiła. |
Uczeń IV: W okopach pełnych jęku, Wsłuchani w armat huk, stoimy na wprost siebie - ja – wróg Twój, ty – mój wróg! |
Narrator I:
Każdy z nas rodzi się w jakiejś ojczyźnie, wśród ludzi, którzy mówią tym samym językiem, mają podobną tradycje, troszcząc się o swoją ojczyznę i w razie potrzeby jej bronią. |
Uczeń V: Las płacze, ziemia płacze, świat cały w ogniu drży, w dwóch wrogich sobie szańcach Stoimy ja i ty. |
Narrator II:
Urodziliśmy się w Polsce, która na przestrzeni tysiąc lat przechodziła różne wydarzenia – radosne i bolesne. |
Wszyscy: (śpiewają;
podkład muzyczny) O mój rozmarynie, rozwijaj się, pójdę do dziewczyny pójdę do jedynej, zapytam się. |
Narrator III:
W 1914 roku trzy państwa zaborcze: Rosja, Niemcy, Austria rozpoczęły między sobą wojnę. (Wszyscy) Wybuchła I wojna światowa. (Narrator III) Polacy musieli walczyć w szeregach wrogich armii. |
A jak mi
odpowie: „Nie kocham cię”, ułani werbują, strzelcy szeregują, zaciągnę się. |
Narrator IV: Walczyli i ginęli Polacy w obcych armiach z wiarą, że spełnią się ich marzenia, że walka ta przyniesie Polsce niepodległość. |
|
Wszyscy: (śpiewają;
podkład muzyczny) Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani, że na ciebie idą, że na ciebie idą, chłopcy malowani? |
Uczeń VIII: O, synu mój, na wszystkich frontach, od płowej Wisły aż po Ren, przy zapalonych stojąc lontach, my swój o Polsce śnimy sen... |
Chłopcy
malowani,
sami wybierani, wojenko, wojenko, wojenko, wojenko cóżeś to za pani? |
Wszyscy: (śpiewają;
podkład muzyczny) Nie noszą pampasów i szarych ich strój, nie noszą ni srebra, ni złota, lecz w pierwszym szeregu podąża na bój piechota, ta szara piechota. |
ref. | |
Narrator V:
Tę piosenkę śpiewali legioniści Józefa Piłsudskiego w trzeciego pułku piechoty. Natomiast ułani z czwartego szwadronu wtórowali im wesołą śpiewką |
Maszerują
strzelcy, maszerują, karabiny błyszczą, szary strój, A przed nimi drzewce salutują, bo za naszą Polskę idę w bój! |
Wszyscy: (śpiewają; podkład muzyczny) Przybyli ułani pod okienko, pukają, wołają: puść panienko! - O Boże, a cóż to za wojacy? - Otwieraj, nie bój się, to czwartacy. |
Idą, a w słońcu
kołysze się stal, dziewczęta zerkają zza płota, a oczy ich dumne, utkwione są w dal... piechota, ta szara piechota. ref. Maszerują strzelcy... |
Narrator VI:
Mimo radosnego nastroju, w jakim utrzymana jest ta piosenka, nikomu w tym czasie nie było wesoło. |
Narrator VIII:
(bez podkładu w tle) I oto sen o wolnej Polsce spełnia się. Zmagania wojenne trwały ponad cztery lata i zakończyły się klęską Niemiec i Austrii oraz rewolucją w Rosji. |
Narrator VII: Wojna pochłaniała coraz więcej ofiar, lecz wiara w niepodległą Polskę podtrzymywała ducha walki. |
Wszyscy:
(recytują) 11 listopada 1918 roku powstało niepodległe państwo polskie. |
Uczeń VI:
(„Do mego syna” – Edward Słoński) Gdy dym pożarów słońce gasi i coraz krwawszy huczy bój, ty mnie nie pytaj, czy to nasi, czy to nie nasi, synu mój! |
Uczeń IX: („11 listopada” – Ludwik Wiszniewski) Dzisiaj wielka jest rocznica - jedenasty listopada!... Tym, co zmarli za Ojczyznę, hołd wdzięczności Polska składa. |
Uczeń
VII:
Ty mnie nie pytaj, kto zwycięża,
czyi triumfalny słychać śpiew,
naszego nie masz tam oręża,
chociaż się nasza leje krew.
Wszyscy: (śpiewają; podkład muzyczny)
jak długo w sercach naszych
choć kropla polskiej krwi,
jak długo w sercach naszych
ojczysta miłość tkwi,
stać będzie kraj nasz cały,
stać będzie Piastów gród,
zwycięży Orzeł Biały,
zwycięży polski lud.
Narrator IX:
Polska po ponad 120 latach niewoli
pojawiła się znowu na mapach świata.
Wszyscy: (śpiew)
Jak długo na Wawelu
brzmi zygmuntowski dzwon,
jak długo z gór karpackich
rozbrzmiewa polski ton,
stać będzie...
Uczeń IX: (w tle słychać bicie dzwonów)
(„Złamane berła” – Stanisław Rybka)
Złamane berła, powalone
trony,
niewoli więzy już rozbite w pył,
a w całej Polsce rozbrzmiewają dzwony,
że Bóg krwią naszą dawane winy zmył.
Ziemia i morze polskie nas wita,
nasza najdroższa (wszyscy)
Rzeczpospolita.
(Wszyscy kłaniają się.)
Opracowała: Helena Mazurkiewicz